نامه راز سر به مهرشان را برملا می‌ساخت؛ نامه‌ای از خانواده برای آنها نمی‌آمد و کسی هم منتظر رسیدن نامه‌ای از آنها نبود. در وصیت نامه‌یشان با خدا سخن می‌گفتند و او را مخاطب وصیت خود قرار می‌دادند. فرزند آسمانی، آشنا برای اهل آسمان و گمنام برای اهل زمین بودند. آنچه خواندید بخشی از کتاب «فرزندان آسمانی» است که توسط انتشارات سازمان ببهزیستی کشور به چاپ رسید است.
برای دریافت کتاب «فرزندان آسمانی» اینجا کلیک کنید!
نظر شما